Σμιλεύοντας ένα μέλλον για την άγρια ​​ζωή

Γράφτηκε από τον Nick Mackman

Η δουλειά μου ως γλύπτης είναι εμπνευσμένη από τη δια βίου αγάπη μου για τα ζώα. Αυτό πηγαίνει πίσω στην παιδική μου ηλικία και στην εμπειρία απόκτησης του πρώτου μου σκύλου. Σήμερα η τέχνη μου είναι μια διαρκώς εξελισσόμενη εξερεύνηση της συμπεριφοράς των ζώων. Ξεκινά πάντα από το θέμα μου. Τι κάνει; Τι αίσθηση έχει; Ποια είναι η υπόθεση? Αυτή η συναισθηματική σύνδεση είναι που δίνει βάθος και νόημα στο γλυπτό μου.

Αλλά υπάρχει μια άλλη ιστορία. Μια μεγαλύτερη ιστορία. Ένα που οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά. Μια ιστορία κλιματικής αλλαγής, καταστροφής οικοτόπων, περιβαλλοντικής υποβάθμισης, υπερεκμετάλλευσης και, τελικά, εξαφάνισης. Τίποτα δεν με τρομάζει περισσότερο από το ενδεχόμενο να χάσω τα ίδια τα ζώα που έχω περάσει τη ζωή μου μελετώντας και γλυπτά. Και έτσι με τα χρόνια έγινα κάτι άλλο, κάτι παραπάνω από καλλιτέχνης. Ένας οικολόγος. Ακόμη και ακτιβιστής. Γιατί κανείς που αγαπά τα ζώα δεν μπορεί απλά να σταθεί δίπλα και να μην κάνει τίποτα. Στο χέρι όλων μας είναι να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να κάνουμε τη διαφορά.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είναι τόσο σημαντικό για μένα να υποστηρίζω τη διατήρηση της άγριας ζωής. Δεν είναι μόνο ο βιοπορισμός μου. Είναι ένα καθοριστικό και ουσιαστικό μέρος της ζωής μου. Τα τελευταία είκοσι περίπου χρόνια ήμουν στην τυχερή θέση να μπορώ να χρησιμοποιήσω την τέχνη μου για να υποστηρίξω τη διατήρηση της άγριας ζωής. Η ενασχόλησή μου με το DSWF ξεκίνησε όταν άρχισα να δωρίζω γλυπτά που θα δημοπρατηθούν σε φιλανθρωπικές εκδηλώσεις για να συγκεντρώσω τα απαραίτητα κεφάλαια για να υποστηρίξω το έργο τους.

Στη συνέχεια, όταν η DSWF ξεκίνησε τον διαγωνισμό Wildlife Artist of the Year, συνειδητοποίησα ότι υπήρχε μια άλλη ευκαιρία. Μέσω του διαγωνισμού θα μπορούσα να προωθήσω τα άκρως απειλούμενα αλλά λιγότερο γνωστά ζώα που συχνά κινδυνεύουν περισσότερο. Ζώα όπως ο παγκολίνος και ο ζωγραφισμένος (ή άγριος) σκύλος. Απλώς η ευαισθητοποίηση για αυτά τα απίστευτα πλάσματα, που πολλοί άνθρωποι μπορεί να τα απορρίψουν ως παράξενα ή ακόμα και άσχημα, είναι ζωτικής σημασίας. Χωρίς ευρεία δημόσια υποστήριξη, οργανισμοί όπως το DSWF δεν θα μπορούν να συνεχίσουν το βασικό τους έργο.